Blogcanım....Geldim işte.
Geldik.
Eş olduk biz. Yar olduk birbirimize.
Yardan düştük, dertlendik. . En mutsuz anlarımızda bi baktık ki, yine bir diğerimiz var yanımızda. .
Sevdaya düştük. Yeniledik yüreciğimizi.
Önce kendimize bile itiraf edemedik, sonra döküldü her seferinde dilimizden sevgi sözcükleri. Sonra güldük.
Çok güldük.
Sessizliğe büründük kimi zaman.Sessizliği paylaşırken bile gürültü yaptık. Ama paylaşmayı bildik.
Söz verdik. .
En duyulmaz melodiler fısıldandı kulaklarımıza, aldırmadık. Bi sarıldık, dökülüverdi dertler yüreğimizden çok aşağılara.
Koşuverdik düşmesin ellerimizden diye sevdamız. 2. yılımızı evlilikle taçlandırdık.
Evlendik. .
Hiç biyerde bulamadığımız huzuru yerleştirdik baş köşeye. Sevdamızı çerçeveledik. .
Blogcan. .
Gelemeyişlerimin haklı sebeplerine say bunları. Gördün ya işim çoktu.
Herşeyi yoluna koymam gerekiyordu, gözükara bir kararlılıkla.
Sanırım bu kez başardım.
Notaları yarım bıraktığım gibi, renkleri yarım bıraktığım gibi, dersleri yarım bıraktığım gibi değil.
Bu sefer layığıyla yaptım bu işi. .
Çok Sevdim! SEVEBİLDİM!
