Ah bu ben. . Ah bu benlik. Ne de çok üzdünüz, ne de çok sahiplendiniz benliğimi, benden fazla.
Oysa uyarmıştı babam. Uyarmıştı annem ve eklemişti, 'incinirsin'.
Ne de çok incittiniz, incitebildiniz beni? Ve ben buna nasıl izin verdim?
Uzun zamandır kafamda dolanan bu soru işaretleri ve 'kardeşim' diyenlerin 'kardeşliğini' gördükçe içimde dolanan şu çirkin kokulu duygu.
En mutlu günümde, etrafımı dolduracağından emin olduğum siz.
En mutsuz günümde ellerimi tutacağını düşündüğüm siz. Nerdeydiniz?
Ne de çabuk unuttunuz varlığımı yahu. Altı üstü biraz uzaklarda kalmıştım oysa ki. Kazancınız bitince mi, 'maymun' gözünü açınca mı bozuldu oyununuz?
'Aç kapıyı!Ben geldim' diyen hakiki 'dost' insanlar var çevremde görmüyor musunuz hala? Göremiyor musunuz? Neyin kıskançlığıydı peki tüm bunlar. Neyin hesabını sormaktı. Yok öyle işte. YOK!
Gözlerimdeki ışığı göremeyişinizin sebebi de tam bu işte. Çünkü paylaşamıyorum artık acılarınızı. O derinden hissettiğim acılarınız yok artık dünyamda. Yok ki. Şimdilerde sizin yaşadıklarınız belki de anlattıktan sonra unuttuğum acılardır. Bir roman kahramanına daha çok üzülüyorum sanırım şu sıralar. Ya da haberlerde duyduğum bir cinayete. Bir kayboluşa. Bir tokata. Öyle!
Her gittiğim şehir, gizemli dostlar kazandırdı bana işte. Onca yolu tepip gelen dostlarım oldu mutlu zamanlarımda. Onca yolu, mutlu mesut dönen dostluklardı bunlar. 'işim var' dostluğunuzdan öteydi!
Sizinle içtiğim bir bardak suyun mutluluğunu bile değişmezdim ben, en ihtiyacım olduğu anda başka insanlarla başka yerlerde beni yalnız bırakıp içtiğiniz çayın tadına.
Ve belki unuttuğum bambaşka şeyler.
Ben yokum artık anlamıyorsunuz. O, B E N yok artık. Daha kırılgan belki, daha çocuk; ama yok. Gitti. Gittim.
Varlığınız, çok da bir şey ifade etmiyor artık hem. Şimdi daha da iyi anlıyorum sizi. Yüzüme baktığınızda her ne gördünüzse şimdiye dek, hiç biri aynı değil.
Kapımda pijaması ve küçük bebeğiyle beliren dostumun sesiyle huzur buluyorum. Bir gün yazmasam, 'lan nerdesin hemen ses ver' diyen dostlarımın kilometrelerce uzakta olmasına rağmen her an yanıbaşımda olmalarıyla güven duyuyorum.
Kaybolmayacağım kadar arkadaş biriktirmişim meğer. Her adımda elimi tutacak.
Sahtelikleri sıyırdım attım ömrümden.
Beni bu kadar basite indirgediğiniz için asla affetmeyeceğim sizi!
Ah bu siz. . Ah bu ben. . Nasıl da geç uyandım. .
