2 Şubat 2009 Pazartesi

sessiz yazi

Geldim…
Büyük cesaret isterdi sana gelmeler aslinda.Kapayip da gözlerimi bir attim adimimi yurdumdan disari,yüregine düstüm Hollanda!
Mutlaka önceleri oldugun gibiydin sen.Oysa ben alisik degildim bu yabanciligina.Kendine has bir kokun vardi senin,bitip tükenmek bilmeyen bir kosusturman;ve suskun bir gürültün vardi.Bir de “ben”vardim simdi icinde.Adim adim ögrendim seni;dilini,yasantini,yolunu…Cok sey ögrettin bana .Annem sana cok uzaktaydi;özlemeyi ögrendim,özlenmeyi.Omuzlarinda aglayacagim bir ailem yoktu,haksizliklar karsisinda;sabretmeyi ögrendim!
Geldim…
Bambaska bir ülkenin sabahinda actim gözlerimi.Kendi özlem dolu yikintilarim arasinda yürüdüm,icim disim toz duman.Bambaska bir dilde anlatmaya calistim hasretimi sana.Kimi zaman gülen bir yüzdün,kimi zaman dönen bir sirt bana…
Geldim…
Bambaska yüzler gördüm,bambaska hayatlar!Her yüz bambaska bir hikayeydi ömrüme giren.Ve duydugum her hikaye bir baska dünyayi araladi gözlerimde…Renkler bile degisti inan.Gülümsemeler daha bir korkuyluydu, ya da daha bir sahte !
Kayboldugumu düsünürken,aslinda biriktigimi gördüm,yeniden sicramak icin hayata…
Sana geldim Hollanda…
Bir valiz dolusu umutla.Kendi “pinarlarimda”kendimi bogdum bazi.Zor geldi gecelerinin karanligi.Kosusturmasi bitince günün ,koyunca basimi yastiga,annemi getirdin hep aklima,ailemi!Aglattin beni Hollanda.Her damla gözyasimla bir kelebek yaralandi o hic gitmedigim uzaklarda.”Vurmayin”dedim “kelebeklerimi!”!Duyan olmadi…
Yil 2020…
Gittim…
Kavustum sana!Sende sira simdi.Annemin kokusunu özlettin bana yillar boyu.Baba evinin sicakligini. Söyle nolur!Hala duruyor mu ayakizlerim o hep olduguma alismis yollarinda?Kimler basiyor bensizligin üzerine?Söyle!Simdi kimler agliyor annesinin özlemine?
Bir parca sekere üsüsen karincalar gibi telasliydi isinden evine dönen insanlar.Duydum ki durulmus kosusturman.Günesin daha bir sicak gülümser olmus!Ellerin buz gibi degilmis artik Hollanda!Trafik sorununu cözmüssün diyorlar.O kalabalik is dönüsü saatleri yollarda gecmiyormus insanlarin zamani artik.Gülümser olmus yüzler.Bambaska olmamissin da öyle,baskalasmissin kendi icinde.Yagmurun daha sicak yagar olmus,gökyüzün piril piril…
Ben gitmeden umudumu salmistim gökyüzüne kelebeklerimin kanatlarinda.Onlara iyi bak sen Hollanda.Yetisir…
Simdi “sen nasilsin?” diye sakin sorma!Bende hayat gülkirmizi Hollanda !Söyle hangi renginden bahsedeyim sana yeryüzümün?


hamis : yazim zaman gazetesi "2020 yilinda Hollanda'yi nasil dusluyorsunuz" konulu kompozisyon yarismasinda juri ozel odulune layik gorulmus olup , "Avrupadaki Turkler,Turkiye'deki Avrupalilar " adli kitabi kazanmama sebep olmustur .

hamis 2: bu yarismada birincilige layik gorulen bi eser olmamistir..sadece ikincisi ve ucuncusu vardir.
hamis 3 : cok sukur !

2 yorum:

Unknown dedi ki...

sus bi de konusma , Almanya yenilince sen de yenilmis sayildin simdi yazacak misin ne yapacaksan yaz ve kaybol bu cümlenin manasını çözemedim ama...Yazın gayet sade ve samimi bir dilde...Tebrikler...

hatçe;) dedi ki...

Benim hayatım;
Annemin sıcacık kollarındaki huzurda...
Bir dilenci çocuğun gözyaşlarındaki soğukta...
Senin acımasızlığında...
Ve...
PARMAK UÇLARIMDAKİ YALNIZLIKTA!!!

derya pınar bilgiç

Önemli!

Bu blog tamamen islami usüllere göre yapılmıştır.
Yapımda ve yönetimde hiç bir domuzun emeği geçmemiştir. .