hayatimda yer alan herkesi ilgilendiren yazi

belki de bi ozelestiri bu.

kimlik sorgusu... "ait" olmak ve "benlik" kavgasi icinde sıkışıp kalmisligin verdigi bir bunalti da olabilir bu okuduktan sonra karar veririz birlikte... her neyse!

oturup sohbet edebilecek bir konu bulamayacagim insanlara dahi kendilerini "ben"den ustun hissetmelerini saglayabilmek gibi bir yetenegim var benim. sonrasinda husrana ugruyorum lakin bu durumdan hemen sonra. zira bahsi gecen sahis kendini bi bok sanma suretiyle beni siklemeyip, "kirmamak" amacli davranislarimi " essah" sanip, gotu arsa degiyor. guluyorum size :)) valla!

"Seviyorum" diye yuzune hic cekinmeden soylediklerim....

seviyorum sizi evet. altinda anlam aranmayacak bi sevgi bu. -kalemimi sevdigim gibi, bi kelebegi sevdigim gibi, gitarimi sevdigim gibi, muzik calarimi sevdigim gibi belki de ornek isterseniz cogaltirim...- seviyorum sizi. derinlestirmeye calismayin, yine ben uzuluyorum. kirmamak icin cabaliyorum bu kez, sonra yine ilk paragrafta bahssettigim olay vuku buluyor. deliriyorum!
derinlik sahibi "sevmelerim" olursa, bizzat haberiniz olur bilakis...

sarilip optuklerim...

icimden geldiyse yapiyorum o an. bi kac dakika sonra sizi oldurmek de isteyebilirim, sasirmayin. ben de insanim, bi yuregim var, kendi yumrugum buyuklugunde. takdir edersiniz ki agir yukleri tartamayacak kadar kucuk kendileri... zorlamayin. sarildim optum ne olmus? itmeyin beni, cekmeyin yanaginizi... kokunuzu esirgemeyin benden ne olur ki sanki?

yolda gorup selam vermediklerim....

cok azsiniz. ama varsiniz! sevmiyor, hoslanmiyorum sizden. selam versem de basinizi ceviriyorsunuz, bozuluyorum! bu sebepledir ki olmayisiniz dunyam icin en hayirlisi. yokolun!

ailem... dostlarim... yuzunu hic gormedigim en sevdiklerim... yuzunu cok gorup hic sevmediklerim... beni hic sevmeyenler... beni cok sevenler... hepiniz icin her gece dua ediyorum... hepinizi korusun Allahim...

"her neyse"...
sanirim "deliriyorum"...
olsun yine de "guluyorum"...
hep soyledim, hep soylerim, hepinizi "seviyorum"!
"selamlar" olsun
"opuyorum"...

bak yine ayni seyler oluyor...

sanirim "bi ozelestiri bu"

susuyorum!

Pinartje

beklemecenin sonrasi

hayat ne garip diye baslamayacagim bu kez. cunku hayat garip! hic ummadigim yerlerden ummadik guzel seyler duyabiliyor ve sonunda hayal kurmaktan bile korkuyorum ne aci.

seslenmek bazen gucume gidiyor, hadi "ol" diyebilmek bile yok insanogluna.

simdi ne yapacagimi bilmeden, bi ates cemberinde kistirilmis akrep gibi hissediyorum kendimi. nereye gitsem yine ayni donen yer.

annemin rahminde SIKISTIGIM gunku kadar ozgur olmak istiyorum yeniden.

bu SIKISTIGIM kosede hayata bi yumruk da ben sallarken hayata....

uzat ellerini dost bildigim. oyle zemheri bi demdir ki bu, sensiz adim atacak gucu bulamiyorum kendimde. dusersem orda kalirim diye korkum, oysa dusmek bize ugramaz.
uzat ellerini. . bu beklemek zormus da en zoruymus sonraki hali!