hayat ne garip diye baslamayacagim bu kez. cunku hayat garip! hic ummadigim yerlerden ummadik guzel seyler duyabiliyor ve sonunda hayal kurmaktan bile korkuyorum ne aci.
seslenmek bazen gucume gidiyor, hadi "ol" diyebilmek bile yok insanogluna.
simdi ne yapacagimi bilmeden, bi ates cemberinde kistirilmis akrep gibi hissediyorum kendimi. nereye gitsem yine ayni donen yer.
annemin rahminde SIKISTIGIM gunku kadar ozgur olmak istiyorum yeniden.
bu SIKISTIGIM kosede hayata bi yumruk da ben sallarken hayata....
uzat ellerini dost bildigim. oyle zemheri bi demdir ki bu, sensiz adim atacak gucu bulamiyorum kendimde. dusersem orda kalirim diye korkum, oysa dusmek bize ugramaz.
uzat ellerini. . bu beklemek zormus da en zoruymus sonraki hali!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder