derin yaralarim olsun artik benim de. silinmeyecek kadar derin yaralar...
unutmak istemiyorum! unutamayacagim seyler olsun hayatimda, uzsun beni ayriliklar! cok seveyim de, giderse diye korkudan ne yapacagimi sasirayim misal...
boyle huzunlu ezgilerde ezilsin icerimde bi yerler... gozumun onunde belirecek suretler olsun...
ah simdi nerelerdedir dedigim insan evlatlari da olsun! beni merak ettigini dusunup arayabilecegim kadar yakin olsun.
hayat bana neler verdi, neler aldi, neler olmaliydi. kurdugum cumleler bile degismedi uzun zamandir. garip bi dongu icine SIKISMIS ve bu dongudeki rolumu coktan kabullenmisim. eskiden yazilarim daha cok ucnokta ihtiva ederlerdi, daha cok anlamlar yuklemeye calisir, bocalardim!
kelime haznem bir hazineydi. beni en cok edebiyat hocalarim sevdi!
sarki soylemek istiyorum, ya da bir fotograf karesine sikistirdigim bir kahramanim olsun istiyorum. bu yaziyi birilerine okusam da olur. ya da yaptigim bi tabloyu cok begensin biri.
karmasamdan uzaklasir uzaklasmaz, karmasadan uzaklastirdigim cumlelerle yazmaya gelecegim. eteklerimde seker kokusu, dudaklarim pembe, gozpinarlarim masmavi. .
rengine alistigim dostluklar da elendi cok onceleri... salt ben cabalarsam yolunda giden bi hayat bu. ama ben yoruldum!
sahi, basimi omzuna yaslasam?
azcik?
nolur...
