16 Haziran 2008 Pazartesi

Kendini Anlamaca

ben...
en sevdigi seyi gogsune bastirirken kiran ben..bugun yine yaptim ayni seyi... hayat neden bana garezli ? bunu anlamiyorum bir turlu ...
kelimelerim sonbaharinda...
ben yazdikca dokuluyor yureklerinden gozyaslari... gunlugumun sayfalari siril siklam... ve ben yalniz...
yazdikca bi yerlerde birileri kelebeklerimi vuruyor... dokunmayin diyorum , kimse duymuyor beni...
yazdikca...
agliyorum simdi... gozyaslarimi sil artik nolur .. yorgunum... yoruldum artik..ne yana donsem yalnizlik batiyor tenime...ben gucsuz..
uykularimi kacirdi bir sessizlik...
kulagima yalan kacti... ben sessiz...
sustukca batiriyor gemilerimi bir yunus...
vurgunlarim kendi "pinar"larimda vuruyor hucrelerimi...

simdi susarim ben...
ama sen hep konus...

2 yorum:

Erdnc dedi ki...

"vurgunlarim kendi "pinar"larimda vuruyor hucrelerimi..." sanırım yazının temeli burda yatıyor..

bos misra dedi ki...

=) kendi deryalarımda kendimi de boğarım bazen bakma sen =)

Önemli!

Bu blog tamamen islami usüllere göre yapılmıştır.
Yapımda ve yönetimde hiç bir domuzun emeği geçmemiştir. .