Yazmak , becerebildigim en olgun eylemimdi yasamim boyunca, attigim her adimda birilerine zarar vermek ya da birilerinden tekme yemek yerine , oturup saatlerce kendime anlattim ben derdimi ve sen okursun , vahlarsin ardimdan kim bilir...
Yazmak , kimsesiz kalmisligimda ellerimden tutan kalemimle peydahlandi bembeyaz kagit uzerinde . Yuregimden akan her harf , bir tumce olusturdu yer yuzunde...ve sen okursun , anlarsin belki beni bi gun , kim bilir...
Yazmak , kimi zaman sessiz cigliklar atmaktir caresizlige...ve sen duyarsin da , sesime ses veren olursun belki kim bilir...
Yazdikca var olursun bi yerlerde , ben seni severim , sen olmazsin , ben seni beklerim , sen gelmezsin , sonra cigliklarini duyarim Ozdemir ASAF'in ,
donecegim bekle dedi
ben beklemedim ,
o da gelmedi
olum gibi birseydi
ama kimse olmedi !
Yazdikca akar kanim damarlarimda , sonra sen cikarsin bi yerlerden , tutarsin ellerimden kim bilir , eline en cok yakisan taki belki de benim elimdir !
10 Eylul 2BIN8
@ Kapadokya
2 yorum:
Ben burdayım canım...senin hep yanındada olmaya çaba sarf edicem..umarım birşeyler yapmış olurum..
yazmak istiyorum ..beceremem senin gibi kelimeleri o güzellkte sergilemeyi..ama bil pınar'ım ..canım acıyo..yazmak istiyorum alıyorum defterimi önüme o çok sevdiğim hediyen günlüğümü alıyorum ellerimin arasına. kafamda onca düşünce ,bıraksınlar beni dökeyim artık satırlara diyorum kemirmesinler beynimi,yeter diyorum.. olmuyo ! meğer susmak ne denli zarar verirmiş insana ..
Yorum Gönder