nefret !

nasıl da eridi yüreğim bileniz...nasıl da ağlattı dost dediğim beni sokak ortasında... nasıl da çaresiz bıraktı...

siktir et dedi annem , siktirettim ben de onu dünyamdan... koskocaman bi ayıcık oldu kapımda Halil'in kucağında sonra tüm kederim ... ona sarıldığımda dağıldı gönlümün dumanı , ama yine ağladım...

hiç bir şeyi oldun ömrümün duydun mu ?

önceden neysen o oldun yani..yoksun artık ! bi kusmaca bu yazı şimdi belki... sana olan tüm nefretimi anlatan bi yazı yazacağımın müjdecisi...

sağlam dur !